Poznajmy się bliżej! Być może już o nas słyszałeś… Jesteśmy bonifratrami – braćmi zakonnymi należącymi do Zakonu Szpitalnego św. Jana Bożego.
Św. Jan Boży, nasz założyciel mówił: „Bracia, czyńcie dobro!” i działał zgodnie ze swoimi słowami. Tak żyją też Bracia Bonifratrzy – niosąc pomoc, zgodnie ze swoimi powołaniami, dzieląc się dobrem i radością.
Nasz Zakon jest dzisiaj obecny w pięćdziesięciu krajach, na pięciu kontynentach, gdzie prowadzi około 400 dzieł apostolskich.
W różnych krajach i w różnych ośrodkach pracujemy ramię w ramię z organizacjami państwowymi, zawsze w porozumieniu z Ministerstwami Zdrowia, Ubezpieczenia Społecznego i innymi instytucjami świeckimi, jak np. samorządy.
Jesteśmy obecni również w krajach słabo rozwiniętych, gdzie w oparciu o zasadę pomocniczości i w duchu działalności misyjnej, zaspakajamy miejscowe potrzeby w zakresie opieki lekarskiej i socjalnej.
Oprócz współbraci w naszej misji bierze udział 63.076 współpracowników, ponad 23.049 wolontariuszy oraz wielu darczyńców, którzy wspierają nas finansowo ufając w skuteczność naszego projektu.
Z pracującym w naszych ośrodkach personelem i wolontariuszami staramy dzielić się zasadami, na których pragniemy opierać naszą misję, a także naszymi wartościami oraz realizowanym projektem, mając zawsze na uwadze poszanowanie osobowości każdej osoby.
Zakon Braci Miłosierdzia sprowadzony został do Polski w 1609 roku. Zamożny kupiec Valerian Montelupi zapisał im kamienicę u zbiegu ulic św. Jana i Marka, w której znalazły się pomieszczenia konwentu, szpital na 12 łóżek i kościół pod wezwaniem św. Urszuli.
Gorliwość i poświęcenie braci w służbie chorym i potrzebującym – bez względu na wyznanie, stan czy pochodzenie, ich biegłość zarówno w sztuce medycznej, jak i pielęgnowaniu chorych oraz stosowanie nowoczesnych metod leczenia zyskały im powszechną wdzięczność i szacunek. Nazwano ich Bonifratrami (od boni fratres – dobrzy bracia).
Do dzisiaj, każdego dnia prowadzimy działalność medyczną i pomagamy potrzebującym: dzieciom, dorosłym, osobom chorym, cierpiącym, niepełnosprawnym, biednym, opuszczonym i zagrożonym wykluczeniem społecznym.
Czynienie dobra jest sposobem Bonifratrów na życie. Obok ślubów posłuszeństwa, ubóstwa i czystości, składamy śluby szpitalnictwa, czyli szczególnej posługi osobom chorym i opuszczonym. Łączy nas braterska wspólnota niesienia pomocy i wrażliwość na potrzeby, ból i cierpienie drugiego człowieka. Pomaganie jest dobre i niesie radość zarówno temu kto pomoc dostaje, jak i ją daje.