Zioła w leczeniu żylaków

Przewlekła niewydolność żylna, zaliczana do chorób cywilizacyjnych, stanowi duży problem społeczny. Z powodu żylaków nóg cierpi dziś wiele osób. Konsekwencje zaniedbania mogą być poważne i prowadzić nawet do trwałego kalectwa, dlatego ważna jest profilaktyka.

Do powstania żylaków predysponują m.in. płeć (częściej chorują kobiety), wiek, otyłość, uwarunkowania genetyczne, tryb życia, praca w pozycji siedzącej lub stojącej. Niesprzyjające są również wysokie temperatury. Przewlekła niewydolność żylna to zespół objawów, pojawiających się wskutek utrudnionego odpływu krwi, żyłami kończyn dolnych, do serca.

Zależnie od stopnia zaawansowania choroby przejawia się to uczuciem ciężkości kończyn, drętwieniem, mrowieniem, skurczami, bólem ulokowanym wzdłuż przebiegu żył, „pajączkami żylnymi”, zakrzepicą i zastojem żylnym, owrzodzeniami. Najczęściej są to jednak żylaki – chorobowo zmienione, poskręcane, poszerzone i wydłużone żyły, w których zaburzona praca zastawek, zapobiegająca cofaniu się krwi powoduje jej zastój w określonym miejscu.

W profilaktyce i leczeniu choroby żylakowej zastosowanie mają surowce ziołowe o działaniu przeciwzapalnym, przeciwkrwotocznym, ściągającym i uszczelniającym naczynia krwionośne. Stosowane są one wewnętrznie jako napary, odwary lub zewnętrznie w postaci żeli, maści, lub okładów. Przykładem surowców ziołowych wykorzystywanych w fitoterapii Zakonu Bonifratrów są koszyczek nagietka, kwiat arniki, liście i kora oczaru wirginijskiego – zawierają substancje, które łatwo przenikają przez naskórek, wzmacniają naczynia krwionośne, hamują krwawienia, poprawiają krążenie, działają przeciwzapalnie i przeciwbólowo.

Przykładem preparatu w formie do stosowania zewnętrznego jest bonifraterski Venoczar żel na bazie ekstraktów ziołowych z oczaru, arniki, szałwii, aloes, nagietka i lawendy. Często stosowane są również preparaty z kasztanowcem z którego pozyskuje się m.in. escynę wykazującą działanie przeciwzapalne, przeciwobrzękowe, wzmacniające, uszczelniające ściany naczyń krwionośnych i poprawiające krążenie. Podobne właściwości mają też wyciągi z kłącza i korzenia ruszczyka kolczastego.

Dużą rolę w profilaktyce chorób krążenia odgrywają również bioflawonoidy – diosmina, hesperydyna, rutyna, trokserutyna. Bogate w rutynę jest ziele fiołka trójbarwnego, kwiat bzu czarnego, kwiat głogu, ziele gryki, korzystne jest więc stosowanie naparów z tych surowców. W zachowaniu dobrej kondycji żył niezbędne są dobre nawyki żywieniowe oraz systematyczna aktywność fizyczna.

Pamiętajmy również o konsultacji z lekarzem lub farmaceutą – prawidłowe określenie przyczyny powstawania problemu umożliwi efektywne i sprawne leczenie, a im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym większe są szanse na szybki powrót do zdrowia.

SPODOBAŁ CI SIĘ TEN ARTYKUŁ? Wspomóż działania naszej Fundacji. 
Wspieramy chorych, niepełnosprawnych, bezdomnych i opuszczonych.
W imieniu naszych podopiecznych dziękujemy za każdą pomoc!

Autor tekstu: br. Pio Berger OH
Zielarz-fitoterapeuta i technik farmaceutyczny
w Konwencie Zakonu Bonifratrów w Krakowie

Źródło tekstu:
Kwartalnik "Bonifratrzy w służbie chorym", nr 1/2023, s. 7

Żródło zdjęć: Freepik